Przejdź do głównej zawartości

Inwazja na Ukrainę, czyli co mnie martwi

Martwię się. Tym, co się dzieje, tym co widzę. Wojny nie są potrzebne, bo niszczą, zamiast budować. Każdy to wie. Przynajmniej tak by się wydawało.

Martwi mnie to, że nie rozumiem tej wojny

Po co Putinowi Ukraina? Tam niewiele jest i od jakiegoś już czasu młodzi Ukraińcy tylko patrzyli, jak czmychnąć na Zachód. Niechże sobie Ukraina żyje swoim życiem, po co ją zaczepiać?
Na co Rosjanom Donieck i Ługańsk? Żeby mogli pojechać sobie samochodem na wakacje na Krym? Przecież i tak do tej pory mogli, a węgla stamtąd ani nie potrzebują, ani nie chcą. Ukraina sama zresztą niechętnie przyjmie na swoje łono zbuntowane samozwańcze republiki. Tam już przed wojną wszystko było zdewastowane, a po 2014 Rosja wywiozła co tylko mogła. Naukowcy ostrzegają, że całe to osławione zagłębie węglowe wkrótce stanie się największym obszarem dotkniętym technogenną katastrofą, przy jakiej Czarnobyl to mały pikuś. 

Nie wiadomo, jak się to wszystko dalej potoczy

Świat cywilizowany ogłosił sankcje, Rosja odpowiedziała swoimi.
Nałożyła je też na ojca prezydenta Bidena. Oczywiście przez przypadek, ale przecież głupców nie sieją. Kreml nie pozwala teraz niektórym zachodnim huncwotom na wjazd do Rosji i na posiadanie tam rachunku bankowego. Jakby co najmniej ktoś z nich się tam wybierał. Ktoś kiedyś powiedział, niestety nie byłem to ja, że Rosja to stan umysłu. Trudno się z tym nie zgodzić.

Na wojnie ginie coraz więcej młodych Rusków

Tak w ogóle, to nigdy nie było łatwo być młodym Ruskiem, ani zresztą starym Ruskiem, a teraz nie jest łatwo być nawet ruskim oligarchą. Młodzi żołnierze, głodni i wystraszeni, porzucają sprzęt i pryskają gdzie popadnie. Nie chcą dać się zabić za Mateczkę Rosję. Nic w tym dziwnego. Oni też tej wojny nie rozumieją i też martwią się tym, że ktoś chce ich tak po prostu zabić. Woleliby iść z dziewczyną nad rzekę, napić się piwa i karmić kaczki bułką. A teraz, jak wrócą, jeśli w ogóle wrócą, to nawet do McDonalda już nie pójdą. Co im zostanie? Propagandowe festyny na Łużnikach?

Chiny się wahają

Raz się deklarują, drugim razem milczą. Jak to Chiny. Niemiecki Olaf mamla jakieś bzdury o jednoosobowej odpowiedzialności Putina, że to niby nie wina Rosji, ta cała wojna. A Żydów kto gazował? Hitler własnoręcznie?

Oligarchowie dostają boleśnie po dupie 

Emmanuel ciągle dzwoni do Rosji, pewnie ma darmowe minuty z zeszłego miesiąca, bo po co by tak wydzwaniał? Nasłuchał się rzekomych przecieków o tych wszystkich możliwych prowokacjach i chce zapytać Wowę, czy to prawda? A mówi się, że Rosja może ogłosić III wojnę światową, po to tylko, żeby wybadać Zachód i ustawić się w wygodnej pozycji do negocjacji. Cóż, Wowa to człowiek, który ma masę problemów psychicznych, ale przy tym wszystkim nie jest szaleńcem i nie działa przypadkowo.

Co mnie cieszy 

Cieszy mnie to, jak Polacy zareagowali na fale uchodźców. Tego świat nam długo nie zapomni. Z drugiej strony trochę mnie niepokoi moment, w którym popularne portale przywrócą możliwość pisania komentarzy.

Cieszy mnie, że Zełenski widzi, jak świat mu pomaga. Wie, że tylko dzięki temu jeszcze walczy. Inaczej byłoby po inwazji i po Ukrainie. Cieszy mnie, że docenia to i publicznie dziękuje. Martwi mnie, że jego doradca mówi, że “nasze siły samoobrony muszą być samodzielne i samowystarczalne, bo na nikogo liczyć nie można”.
To można liczyć, czy nie można?

Czy Ukraina gdziekolwiek wejdzie 

Polska będzie popierała starania Ukrainy o wejście do struktur i stanie się częścią systemów, ale czy Ukraina gdziekolwiek wejdzie? Czy może Zełeński zrozumiał, że to nie jest takie proste, jak napisanie szybkiej petycji? Buńczuczne wypowiedzi i notoryczne krytykowanie wywołują taki sam skutek, jak publiczne próby obarczania innych odpowiedzialnością za to, co się na Ukrainie stało.
Jeśli prezydent Ukrainy przez lata słyszał o otwartych drzwiach i jednocześnie słyszał, że przez te drzwi nie wejdzie, to po co pisać te petycje? Mówi, że “taka jest prawda i pozostaje ją tylko zaakceptować”. I puszcza oczko do Rosji. “Poważne rozmowy o pokoju i bezpieczeństwie dla Ukrainy, bez ich odwlekania, są jedyną szansą dla Rosji, by naprawiła szkody, które wyrządziła w wyniku własnych błędów".
Świat krzyczy o bezprawnej napaści, bezrozumnej agresji i zbrodniach, popełnianych na ludności cywilnej. Nie można tak sobie przeskoczyć nad tym do szansy na naprawę szkód, wyrządzonych w wyniku błędów i wypaczeń. Nie można nagle dogadać się z mordercami, którzy po prostu przeproszą i wszystko będzie w porządku.
Hitlerowskim Niemcom ani Miloševićovi nikt nie oferował szansy na naprawienie szkód, które wyrządzili.

Rozmowy pokojowe Ukraina - Rosja

Martwi mnie, że Ukraińcy zasiądą do rozmów i w imię pokoju, zapewne krótkotrwałego, dogadają się z Putinem. Dadzą mu Donieck i Ługańsk i ostatecznie skreślą Krym. Obiecają odpuścić sobie NATO i UE, a Putin w zamian odpuści im demilitaryzację, bo rakiety ustawi sobie w obwodzie Kaliningradzkim i na Białorusi. I wtedy okaże się, że cała ta wojna nie była ani nic warta, ani nikomu do niczego potrzebna, bo to samo można było osiągnąć bez jednego wystrzału.
Putin, odmawiając Ukrainie istnienia, scalił ją i zjednoczył. Za amerykańskie pieniądze. Ukrainy już nie ma. Wszystko odstąpili Ameryce za broń i pomoc finansową. I nigdzie nie wejdą, bo światowy układ im na to nie pozwoli. Ukraińcy już przegrali. Będą się bronić do upadłego, bo po prostu nie mają innego wyjścia. Będą walczyć do ostatniego Ukraińca, bo tak chcą ci, którzy dali im na to pieniądze. 




Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Kopertowy

Byłem niedawno na chrzcinach. W Polsce, u rodziny. Fajnie było. W kościele uroczyście, na przyjęciu suto, czyli tradycyjnie, po polsku. Z takimi uroczystościami związany jest jeszcze jeden zwyczaj, czyli dylemat pod tytułem „ile dać do koperty”. To wszystko skłoniło mnie do głębszych przemyśleń na ten temat. Głównie o kopertach. O ich znaczeniu w naszej kulturze, o ich przydatności. O przeszłości i o tym, co być może przed nami. Chrzciny to wspaniała i podniosła uroczystość, podczas której przyjmujemy (my, chrześcijanie) w swoje szeregi nowego członka naszej społeczności, który to członek nie wie jeszcze, że właśnie został obarczony grzechem, którego nie popełnił ani on osobiście, ani żaden z członków tej społeczności. A jednak już go ma, zaraz na starcie.  To trochę przypomina państwo, w którym wszyscy mamy jakiś mityczny dług publiczny, mimo że żadnych kredytów w tym kierunku nie zaciągnęliśmy. Odpowiedzialność zbiorowa, za cudze grzechy. W gruncie rzeczy, ktoś mógłby powiedzieć...

Na Zachodzie, jak to mówią, bez zmian

Ameryka wybrała. Dnia 5 listopada AD 2024 Donald Trump pokonał Kamalę Harris w wyborach prezydenckich zdobywając 312 głosów elektorskich. Został tym samym 47 prezydentem Stanów Zjednoczonych Ameryki, a że wcześniej był 45 prezydentem, to i cieszy się chłop podwójnie. Rozgrzewka przedwyborcza trwała w światowych mediach od dawna i mocno wszystkich wyczerpała. Wściekle atakowano Trumpa (często do wtóru dziwacznego rechotu pani Harris) i wyciągano wszelkie brudy, jednym słowem: jak zwykle. A teraz jest już po. Kurz opadł. Uspokoiło się wreszcie. Teraz wszyscy zastanawiają się, co dalej. Szczerze, kibicowałem Trumpowi. Widziałem, co robi ekipa dziadzi Bidena. Widziałem, w którą stronę pchają (i jego, i nas). Widziałem (po raz trzeci, tanio wyliczam, ale niech będzie), jak wdzięcznie skaczą koło nich polskie pieski. Ile nas to wszystko kosztowało, to wszyscy wiemy. Zmiana była konieczna. Czasami, gdy źle idzie, trzeba zmienić cokolwiek. Gdy ogłoszono wyniki, ucieszyłem się. Pomyślałem, oto ...

Czasy ciekawe

Wszyscy chyba znamy powiedzenie: „obyś żył w ciekawych czasach”. Nigdy nie zastanawiamy się, czy jest w nim jakiś sens. Bo co to niby ma znaczyć? Gdyby tak popatrzeć wstecz, ale tak naprawdę wstecz, mniej więcej do początków znanej nam historii (można też ewentualnie przeczytać podręcznik do historii), to wyraźnie widać, że w zasadzie nie było dotychczas czasów „nieciekawych”. Powiedzenie jest swojego rodzaju przekleństwem. Czego życzy nam ktoś, kto mówi, żebyśmy żyli w czasach ciekawych? Żeby wszystko było fajnie? Może spokojnie? Żebyśmy żyli dostatnio, bez chorób, bez wojen, żebyśmy podbijali kosmos i żeby wszyscy wyżywali się w takich zajęciach, w jakich sami chcemy, zamiast męczyć się w tych, które wymyślają dla nas inni? Otóż nie. „Ciekawe czasy” oznaczają dzikie skoki historii, wygłupy rządzących, wojny, biedę i inne nieszczęścia, wliczając w to kataklizmy naturalne, a wtedy przecież zwykli ludzie mają zazwyczaj przechlapane. Faktem jest, że tak zwani normalni ludzie wcale nie ch...

Oby nam się

I nadszedł Nowy Rok 2025. Zawsze, gdy styczeń nadejdzie, myślimy o tym, co zostawiliśmy z tyłu i spoglądamy na to, co przed nami. Dodajmy, że spoglądamy z ufnością i nadzieją w sercu. To jest jedna z unikalnych właściwości człowieka: nadzieja na to, że będzie lepiej. I to niezależnie od miejsca, w którym się siedzi. Gdy masz dużo i miałeś wspaniały rok, masz nadzieję na jeszcze lepszy. Gdy było bardzo kiepsko, masz nadzieję, że będzie lepiej. Choćby tylko troszkę lepiej, ale to przecież zawsze coś. Tyle tytułem wstępu. Czas na życzenia, czyli żeby… Życzmy sobie wszyscy, żeby ludziom poprzestawiało się na lepsze. Wszystkim. Żeby obudzili się, otworzyli oczy i powiedzieli: „Kurde, jaki piękny poranek! Od teraz będę lepszym człowiekiem”. Żeby się ludziom oczyściły głowy, wyprostowały ścieżki i poskręcały zwoje. Żeby nikt nie chciał nikim rządzić, za to chętnie robił coś dla innych i żeby ci, którzy pragną władzy, nigdy jej nie dostali. I może jeszcze, żeby celebryci celebrowali sobie gdzi...

Z chwil, być może, ostatnich

NATO powstało jako sojusz obronny. „ Głównym celem Sojuszu jest zagwarantowanie – środkami politycznymi i militarnymi – wolności i bezpieczeństwa wszystkim państwom członkowskim ”. Podkreślam słowo „członkowskim" bo widać, że koncepcja mocno ewoluowała. Tymczasem amerykańskie autorytety, takie jak profesor John Mearsheimer czy profesor Jeffrey Sachs głośno mówią, że wojna na Ukrainie została wymyślona, zorganizowana, sprowokowana i sponsorowana przez Stany Zjednoczone Ameryki. I ciągle jest przez nie pompowana. W dodatku nie z czystego miłosierdzia, czy miłości do Ukraińców, tylko żeby zabezpieczyć żywotne interesy USA w tej części świata. Oto rubaszny i dziarski staruszek, który w zdumiewający sposób przegrał batalię o drugą kadencję w Białym Domu, postanowił ekstrawagancko zaszaleć i udzielił Ukraińcom zgody na prażenie amerykańskimi rakietami dalekiego zasięgu ATACMS w terytorium Rosji. Jednym się to podobało, drudzy krzyczeli: „Eskalacja, eskalacja”, ale jaka tam znowu eskala...