Przejdź do głównej zawartości

Głupota w proszku

Ślad węglowy. Ślad wodny. Ograniczenie emisji. Zakazy, nakazy. Przepisy. Co jeszcze możemy zrobić, żeby pomóc naszej umierającej planecie? Wreszcie, co zrobimy, żeby pomóc sobie, bo wygląda na to, że sami jesteśmy wymierającym gatunkiem?

Właśnie przeczytałem nieprawdopodobny artykuł o tym, że niemiecki browar ma w planach wprowadzić na rynek piwo w proszku. Mnie już zupełnie nie dziwią tego typu głupoty. Dawno przestałem się nimi przejmować. Bardziej martwi mnie głupota ludzi którzy sami, na własne życzenie, gotują sobie ten los.

Piwo w proszku 

Artykuł mówi o tym, że firma “Klosterbrauerei Neuzelle zamierza wprowadzić na rynek proszek, który po zalaniu go wodą w kilka chwil zamieni się w lagera”. Dalej czytamy: “Firma przekonuje, że będzie to punkt zwrotny w kwestii ograniczenia śladu węglowego w eksporcie złotego trunku - zamiast butelek i skrzynek podróżować będą bowiem paczki z lekkim proszkiem”. Dla mnie bomba. Oto w imię mitycznego śladu węglowego nie będziemy już więcej pić piwa. Oczywiście ludzie będą tyle samo chlać, tu nic się nie zmieni. Zmienią się tylko zyski właścicieli browarów, choć to przecież już nie będą browary sensu stricto.

Głupota ludzka nie zna granic. Wmawiają nam, że jedzenie mięsa jest zabójcze, poza tym jego produkcja zabija planetę. Niedawno też usłyszałem, że podobno według niektórych badań mleko jest (dla nas ssaków) bardzo niezdrowe. Cukier jest niezdrowy, ale to już od dawna, mniej więcej od tego czasu, kiedy okazało się, że smarowidła są zdrowsze niż masło. Słyszę, że zabierają się teraz za samoloty. Nie będą sobie ludzie, ot tak, latali wte i wewte, bo to niezdrowe dla środowiska. Nonsensy się niebezpiecznie piętrzą, a wszystko to w imię większego dobra.

W imię lepszego jutra

Najlepszy jest mechanizm. Bardzo prosty. Rzuca się temat, potem powoli się go wałkuje. Chodzi o to, żeby ludzi do niego przywykli. W międzyczasie podsyła się powód, tylko taki dobry, który będzie szeroko rezonował społecznie. Potrzeba na to czasu, jak wiem, ale opłaca się. Ci, którzy w to uwierzą, stopniowo zgodzą się na wszystko. Na ich oczach wprowadzi się przepisy i ograniczenia i nikt nic nie powie. Bo to wszystko dla dobra sprawy. A sprawa jest przecież słuszna.

Czy nikogo nie zastanawia, dlaczego to politycy gardłują o ratowaniu środowiska, a naukowcy jakoś mniej? A kto jeszcze pamięta słynną pod koniec ubiegłego stulecia dziurę ozonową? Co się z nią stało?

Naprawdę martwimy się tymi nieszczęsnymi krowami, podczas gdy codziennie pływa po morzach i oceanach tysiąc okrętów wojennych? Setki wojskowych samolotów patrolują nieba wszystkich krajów, w imię wolności naszej i waszej? O tym nam nie mówią? Ile to wszystko kosztuje, zużywa i smrodzi?

Biznes idealny

Przypomina mi się taki stary dowcip. 

Spotyka się dwóch dyrektorów zakładów tytoniowych.
- Jak ty to robisz - pyta ten z Krakowa - że twoje papierosy są takie dobre?
- No wiesz - odpowiada ten z Radomia - biorę dwie furmanki siana, dodaję do tego furmankę tytoniu, mieszam i gotowe.
- A widzisz - kiwa głową ten pierwszy. - Wiedziałem, że zapomniałem coś do tego siana dodać.

Czas temu jakiś weszły na rynek e-papierosy. Dość nagle i swobodnie. Nikt tego nie badał, nikt nawet specjalnie nad tym nie pracował, po prostu weszły i zostały. Ludziom powiedziano, że są zdrowsze niż tytoń, bo nie wdycha się smoły, a nikotyna ta sama. Dla mnie jest to genialny pomysł. Tak genialny, że muszą za nim stać wielkie firmy tytoniowe. Przecież tytoń trzeba uprawiać, zbierać, przewozić i przerabiać. To wszystko musi kosztować. Znacznie łatwiej wziąć wannę wody, wsypać do tego kilka wiader różnych proszków, rozlać do fiolek i palcie ludziska. Takie same zyski przy minimalnym wkładzie. To samo jest z piwem. Ziarno, chmiel, ile ton tego potrzeba? Weź to wszystko transportuj, fermentuj, przelewaj do beczek, czy butelek, jeżdżą te ciężarówy, kopcą. Znacznie łatwiej rozesłać proszek w workach. W barze wsypią to do beczki, wleją wodę, podłączą gaz i już jest świeże piwko z nalewaka. Dodatkowe zyski takie, że cały browar zmieści się w małym baraku, a w miejscu po zlikwidowanych kadziach i silosach można będzie zbudować farmę białkową, obojętnie, dla robaków, czy dla grzybów, białko jest białko.

Najciekawsze, że sami to sobie robimy. To znaczy, nie wszyscy, bo problem dotyczy najwyraźniej wysoko rozwiniętych krajów Europy. Amerykanie jakoś tego nie robią. Tak samo, jak kraje, które według nas są rozwinięte nieco gorzej. Oni będą sobie jedli, co tylko chcą, będą ogrzewać swoje domy, tak jak chcą i będą się z nas śmiać. Bo im zakazać przecież nic nie możemy.

Alkohol w proszku

Tak sobie myślę, że to piwo w proszku to dla niektórych będzie fajne. Pomyślcie, ileż to trzeba się flaszek nadźwigać przed imprezą? A potem pełno z tego śmieci. Proszek daje wiele korzyści. Idziesz do sklepu i bierzesz saszetki. Nikt nie wie, co kupujesz. Możesz chodzić tam codziennie i kasjerki nie będą cię miały za moczymordę. W domu wsypujesz do syfonu i doisz. Później nie musisz się martwić, że sąsiadka zobaczy cię, jak wynosisz te wszystkie butelki. Dziecko otworzy lodówkę i zapyta, czy jest cola, a ty się nie musisz przejmować, że powie, że to niesprawiedliwe, że ty masz piwo, a ono nie może dziś napić się coli.

W tym wszystkim szkoda tylko takich starych, pełnokrwistych meneli z tradycjami. Takich, którzy zbierali po osiedlu butelki, żeby je sprzedać w skupie i pod wieczór napić się z kolegami winka w parku. Zresztą, takich meneli już chyba nie ma. Teraz nikt już nie zbiera butelek. Obyczaje upadły. Prościej jest siedzieć pod sklepem z wyciągniętą ręką.

Piwo w proszku to dopiero początek. Później przyjdzie czas na inne produkty z branży. Wyobraźmy sobie wino. Już widziałem artykuły o tym, że nawet odrobina alkoholu szkodzi, nie ważne, w jakiej postaci. Wystarczy opublikować badania, według których winogrona są rakotwórcze, a uprawianie winnej latorośli zabija środowisko szybciej, niż wycinka amazońskiej puszczy. Potem trzeba wprowadzić zamiennik w postaci wina w proszku. Wyprodukowanego zgodnie ze wszystkimi rygorystycznymi normami, z minimalnym śladem węglowym, tak samo smacznego, tylko o wiele zdrowszego. Każdy może przynieść do domu saszetkę, wsypać do wody i rozkoszować się do woli. Gwarantuję wam, że szybko znajdą się tacy, którzy po smaku będą w stanie określić nie tylko rocznik, ale i skład gleby i nasłonecznienie stoku. A w miejscu winnic będzie można wybudować farmy białkowe. Tak samo, jak w miejsce hoteli, bo jak ludzie masowo przestaną tanio latać, to branżę turystyczną szlag trafi. A pomyślcie tylko, jak prosto zamienić na proszek wódkę, czy whisky, colę czy soki owocowe.

Nie chcę być złym prorokiem, ale kiedyś może przyjść czas na warzywa i owoce. Może się okazać, że są dla nas niezdrowe. Będą poważne badania, które to wszystko wyjaśnią. Pomyślcie tylko: po co sadzić ziemniaki, czy marchew? Po co zbierać, przerabiać i transportować? Czy nie jest łatwiej postawić w tym miejscu farmę białkową, które to zdrowe białko (będą poważne badania, które to wszystko udowodnią) można łatwo skleić, dosmaczyć i uformować w kotleta?

Nowy, wspaniały świat

Będziemy pić chemię i wdychać chemię. Będziemy ubierać się w dziadostwo i jeść chemikalia z talerzy wyprodukowanych ze śmieci. Siedząc na stołkach zrobionych z odpadów. Będziemy chorować i leczyć się chemią, a wszystko po to, abyśmy żyli krócej i umierali tuż przed osiągnięciem wieku emerytalnego. Bo wtedy nie trzeba będzie wypłacać nam emerytur. Piwo w proszku nie jest żadnym problemem. Prawdziwymi problemami są ludzka głupota, naiwność i brak zdrowego rozsądku po jednej stronie, a chciwość i żądza władzy po drugiej.

Na koniec przytoczę jeszcze cytat ze wspomnianego artykułu. Pan Stefan Fritsche, dyrektor generalny browaru, powiedział: “Chcemy pełnego smaku piwa, dodając dwutlenek węgla i alkohol w proszku. Wszystko możemy zrobić przy użyciu proszku. I to jest fascynujące, że nam się udało”.

Fascynujące jest to, że głupców naprawdę siać nie trzeba.




Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Kup pan gadżet

Coraz bardziej pogrążamy się w cywilizacji gadżetów. Reklamy, apki i szum informacyjny stały się naszą codziennością. Wszyscy nam mówią, co musimy mieć, bo bez tego ani rusz. Coraz mniej rzeczy robimy samodzielnie. Człowiek, ale tak sam z siebie, już prawie nic nie wie. Nawet pamięć okazuje się zbędna, bo zawsze można wszystko sprawdzić. Szedłem ostatnio przez park i zobaczyłem tam kobietę. Biegaczkę (nie mylić z biegunką), czyli kobietę biegnącą. A raczej biegającą, bo ona nie biegła gdzieś, tylko biegła tak sobie. Kobieta była ubrana w mocno obcisłe, dwuczęściowe wdzianko koloru czarnego: legginsy i koszulkę bez rękawów. Całe szczęście, że trafiła ze strojem, bo była dość szczupła. Obecnie sporo ludzi, osobliwie kobiet, ma zwyczaj ubierania się niestosownie do okoliczności i do własnych predyspozycji fizycznych, jakby koniecznie trzeba było innych przekonywać, że oto „akceptuję siebie taką, jaką jestem i jestem z tego dumna”. Zawsze zastanawia mnie obcisły strój biegających. Po co im...

Wrześniowy

I znowu pierwszy września. Czas śmiga nieubłaganie i naprawdę nie wiem, jak on to robi, że pędzi do przodu i jednocześnie zatacza koła. Dopiero był Sylwester, potem święta, koniec roku szkolnego i piękny, bo zasłużony, wakacyjny wypoczyn. A teraz znowu nadszedł czas szkoły. Kończą się wakacyjne wybryki. Życie wraca na swoje zwykłe, ustalone tory. Pisałem już kilka razy o ciężkim życiu rodzica. Niezmiennie ciężkim, odpowiedzialnym i wyczerpującym. A skoro pisałem, to już wystarczy. Bo na dwoje babka wróżyła. Mnie pierwszy września jawi się jak powrót do normalności. Wakacje nie są normalne. Człowiek, który opiekuje się dziećmi i jednocześnie próbuje pracować z domu, potrzebuje jednak trochę tego czasu, żeby… no właśnie, coś popracować. Dlatego tak ważne jest te kilka godzin, kiedy dzieci nie ma: tylko wtedy jest szansa coś zrobić. A i tak wychodzi średnio, bo z tego czasu trzeba odjąć zakupy, sprzątanie i gotowanie dla dziatwy, więc per saldo czasu zostaje niewiele. Człowiek ma tę ciągł...

Moralność świniowata

W języku polskim istnieje taki popularny zwrot jak moralność Kalego . Głęboko zakorzeniony, zszedł prosto z kart powieści Henryka Sienkiewicza. Ciekawe, czy w szkołach jest jeszcze „W pustyni i w puszczy”? Ciekawe, czy w tych dziwnych czasach w ogóle można jeszcze takich słów używać? Może być, że obecnie nie jest to zbyt politycznie poprawne dzieło. Podobnie jak film, którego oglądanie mogłoby zapewne grozić utrwalaniem pewnych stereotypów. Ale ja w sumie nie o tym. Pozwólmy wypowiedzieć się autorowi: Pojęcia o złem i dobrem miał także aż nadto afrykańskie, wskutek czego między nauczycielem a uczniem zdarzyła się pewnego razu taka rozmowa: — Powiedz mi — zapytał Staś — co to jest zły uczynek — Jeśli ktoś Kalemu zabrać krowy — odpowiedział po krótkim namyśle — to jest zły uczynek. — Doskonale! — zawołał Staś — a dobry? Tym razem odpowiedź przyszła bez namysłu: — Dobry, to jak Kali zabrać komu krowy. Moralność Kalego Jest to frazeologizm, który oznacza nic innego, jak tylko podwójną mora...

Proszek z banana kontra woda z mózgu

Banany, młotek i ratowanie planety — brzmi jak dowcip, ale w epoce pseudoekologii to już prawie rzeczywistość. Ekologia potrafi być piękna i sensowna, ale równie często zamienia się w absurd. Dziś zamiast zdrowego rozsądku mamy regulacje, podatki i ideologie, które bardziej przypominają eksperymenty na ludziach niż troskę o środowisko. Bananowa skórka Jakiś czas temu zobaczyłem gdzieś, chyba na Facebooku to było, ciekawy tekst o tym, jak potraktować skórkę po zjedzonym bananie. Otóż nie należy jej w żadnym wypadku wyrzucać do kosza. Przynajmniej nie bezpośrednio. Dużo rozsądniej jest taką skórkę pociąć na mniejsze kawałki i ususzyć, ale tak dokładnie i przez kilka dni. Gdy skórka jest już całkowicie twarda, rozbijamy ją młotkiem na proszek i wtedy można to już śmiało wrzucić do kosza – korzyść taka, że proszek zajmie o wiele mniej miejsca. W tym wszystkim chodziło oczywiście o ratowanie planety. Prawdopodobnie poprzez produkowanie mniejszej ilości koszy z odpadami i, mimo że nikt nie p...

Stado szaleńców

Napiszę dziś coś o wariatach. O niebezpieczeństwach. O głupcach. Napiszę też o zwierzętach, bo to wszystko się jakoś dziwnie łączy. Czemu niby nie porozmawiać o szaleństwie? Czemu nie zastanowić się, jak go wyeliminować? Wiecie, jak obecnie wygląda Polska? Mamy 460 posłów i 100 senatorów. To władza tak zwana ustawodawcza. Do tego dochodzi rząd i prezydent, czyli władza wykonawcza. W obecnym rządzie mamy ponad 100 ministrów i wiceministrów, do tego dochodzą jacyś dyrektorzy. Celowo nie wspominam reszty partyjniaków i administracji niższego szczebla, bo ci akurat niewiele mogą; są tylko po to, żeby wykonywać i wdrażać. Dlaczego o tym mówię? Bo to wszystko mniej niż tysiąc ludzi. W kraju, który liczy ponad trzydzieści siedem milionów. Załóżmy, że to mniej więcej trzy tysięczne procenta, mniej więcej. Niewiele, prawda? Mówi się też, że w Polsce jest około 200 tys. członków różnych partii politycznych. To mniej więcej pół procenta całości. Też jakoś tak mało. Dlaczego o tym mówię? Dlatego, ...