Przejdź do głównej zawartości

To tamto o tym tamtym

Już kilka razy obiecywałem i zarzekałem się, że nic nie napiszę ani nie powiem słowa o tym tamtym w tej tamtej. I nie powiem. Naprawdę.

Dwa dni temu, w nocy, dwie te te spadły na ten tam i zabiły dwóch tych, co tam robili w tym tam. Taka była pierwsza wersja. Teraz mówi się już, że przyleciała tylko jedna ta ta, tak samotnie. Tak czy inaczej, jeszcze pył dobrze nie opadł, a ten tam, ten w tym zielonym od tych tych mówi, że to wina tych tamtych, tych łobuzów, co to w lutym ich ten tego. Nikt jeszcze nie wiedział, a on już wiedział.

A jeszcze ten stary, ten od tych tamtych za tym tamtym, co to dają tyle tego dla tych tutaj, powiedział, że to niemożliwe, żeby to ci tamci, bo by się im nie opłacało. Potem jeszcze specjaliści od tego tamtego dodali, że przecież to tamto, co tam spadło, to było takie, że by nawet nie mogło przylecieć stamtąd, gdzie siedzą ci tamci, bo to ma mały zasięg i służy do przechwytywania tego, co tamci ewentualnie ten tego. Później jeszcze ten, co był kiedyś prezydentem tamtego, ten co ci tamci mówią o nim, że nie lubi wylewać za kołnierz, powiedział, że to śmiechu warte i że to ci z tego tamtego swoimi tanimi prowokacjami dążą do globalnego tego.

Sprawę zbadano i okazało się, że to nie ci stamtąd wystrzelili tego, tylko to było to to, należące do tych tych, co oni tutaj tego. I że to był przypadek, bo oni prawdopodobnie strzelali w to tamto, ale w tym się zepsuło tam tego i w efekcie to spadło przypadkowo na tych tam. Mimo to, ten mały w zielonym podkoszulku dalej twierdzi, że to nie jego to tamto. I znowu się czegoś kategorycznie domaga.

Wszyscy mówią, że to był przypadek. Nawet ten nasz, ten co w pałacu mieszka, mówił, że tam toczy się to tamto i dlatego takie wypadki mogą się zdarzać i musimy w tym ten tego. Ja tam nie wiem, przypadek, czy nie, w końcu nie jestem specjalistą od tego, tyle tylko, że żeby przechwycić to tamto, co leci z tego, gdzie tamci siedzą, to wtedy to wystrzelone leci jakby w przeciwną stronę, a nie kilkadziesiąt kilometrów do tyłu. Póki co nie doczekaliśmy się też przeprosin za ten przypadkowy incydent. Widocznie dla niektórych z tych tamtych nic wielkiego się nie stało. Cóż, za kilka innych reczy też dotychczas jeszcze nie przeprosili.

Niby przypadek, ale można powiedzieć, że ci tamci dokonali zbrojnej agresji na jeden z krajów należących do tego tam paktu. Wypadałoby, żebyśmy ich teraz wspólnie ten tego i tak dalej. W ten sposób szybciej zakończylibyśmy to tamto, niż dając im ten tamten, żeby dalej mogli tego. Po raz pierwszy zgadzam się z tym tamtym, co ma to zielone tamto, że “we must act”. Musimy działać i to jak najszybciej.

Tym tamtym kończy się czas. Żądania już wszystkim zbrzydły, podobnie jak żebranie o więcej tego tego. Otwarcie powiedzieli, że jak nie dostaną więcej tamtego, to wtedy to wszystko tam trafi jasny ten tamten i wszystko się zawali. Nie będą mieli nawet pieniędzy na te tamte, dla tych tamtych, ani na ten tego, bo cała ich kasa idzie przecież na to tamto. Niewiele mają już sposobów na dalsze przeciąganie tego tamtego.

Musimy działać, bo kto wie, czy za drugim przypadkowym razem nasi przyjaciele nie przycelują dokładniej. A wtedy wciągną nas w to tamto i wszyscy możemy ten tego.

I tyle.


P.S.
Straszna tragedia. Zginęli ludzie. Polacy. Najszczersze kondolencje dla ich rodzin. Ja naprawdę mam nadzieję, że poznamy jakieś sensowne wyjaśnienie całego zajścia. Na razie już trzy dni minęły i widać sporo prób zamiecenia pod dywan. Mam też nadzieję, że usłyszymy szczere “przepraszam”. Osobiście niewiele się spodziewam, bo i nie ma po kim, ale kto wie…




Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Odzależnienie

Pamiętam, te czasy, gdy zakładałem sobie pierwsze konto mailowe. Dawno temu to było, gdy internet był już poniekąd powszechny, ale ludzie jeszcze nie do końca wiedzieli, jak i po co z niego korzystać. Tak samo było z pocztą elektroniczną. Wszyscy zakładali konta, ale nikt do nikogo maili nie pisał. Świat dopiero zaczynał się zmieniać. Ludzie mieli telefony Nokia, cierpliwie stukali do siebie esemesy i grali w węża. Od samego początku byłem „człowiekiem Interii”. Oprócz tego były jeszcze dwa główne portale: WP i Onet. Teraz jest ich cała masa, wszystko i wszyscy mają swoje strony, ale jeśli chodzi o internetowe miejsca typu „1001 drobiazgów”, ciągle, już od tylu lat, najbardziej liczą się te same trzy. Lubiłem Interię. Tam miałem konto, tam czytałem wiadomości „z kraju i ze świata”. Zawsze wydawała mi się lepsza od innych, choć to kwestia gustu, sensowniej ułożona i bardziej przejrzysta, z lepszą, czytelniejszą strukturą. Nawet teraz tak jest. Wszystko ma tam swoje miejsce, podczas gdy ...

Podróż w czasoprzestrzeni

Kilkakrotnie już, pisząc o Serbii, wspominałem, że jest to kraj pełen swoistych dziwactw. Niby nic, bo każdy kraj i każdy naród ma swoją specyfikę, która często jest mniej lub bardziej dziwaczna dla innych. Jest rzeczą całkowicie naturalną, że patrzymy na innych przez pryzmat stereotypów, uprzedzeń i własnego, lepszego od innych (bo podszytego narodowym poczuciem wyższości) światopoglądu. Te rzeczy z czasem tonują się i pozwalają spojrzeć na świat bardziej obiektywnie, na co wpływ ma wiele czynników, między innymi podróże, które podobno kształcą, choć przecież wiadomo, że kształcą tylko inteligentnych, bo głupim i tak nic i nigdy nie pomoże. Serbia ma swoje dziwactwa Niektóre mniej, niektóre bardziej odjechane. Serbowie, co ciekawe, patrzą na swój kraj dość bezkrytycznie. Oczywiście widzą biedę, korupcję, sprzedajnych polityków, są świadomi wszędobylskiego nepotyzmu i pewnej kastowości. Jednocześnie są dumni ze swojego kraju i z tego, kim są. Tam, gdzie inni widzą szarą biedę, śmieci i...

Radość nieszczególna

Mamy oto środek czerwca. Piękny to czas, pod wieloma względami, choć pod innymi jest to czas typu „na dwoje babka wróżyła”. Jedni się szczerze cieszą, inni cieszą się nieszczególnie. Gdy byłem młody, uwielbiałem środek czerwca. Ten powiew radości, gdy nie jest ważne, jakie będą oceny na świadectwie, nie jest ważne, ile starzy będą o nie sapać, bo wakacje za pasem. A wakacje, wiadomo, szał i luzik. Teraz, gdy jestem dużo starszy, wiem, że moje dzieci tak samo do tego podchodzą, bo cały czas pytają, ile jeszcze do końca szkoły. Ja, jako rodzic, truchleję. Dla mnie wakacje to taki mały, osobisty koszmar, gdy mam całą trójkę na łbie od rana do wieczora, bo przecież wiadomo, że jedyną radością z posiadania dzieci są te krótkie momenty, kiedy są w szkole. Gdy są w domu, wszystko idzie inaczej. Kiesyś to się działo! Gdy wybrzmi ostatni dzwonek, człowiek był wolny. Wszyscy stawaliśmy się wtedy wolnymi ludźmi, teoretycznie uwolnionymi od okowów, choć w praktyce wielu z nas musiało wtedy jeździć...

Kołem się toczyć

Minuta po północy, 1 czerwca 2025. Dziś druga tura wyborów prezydenckich. Oczywiście jeszcze nie znam jej wyników. Wy, którzy czytacie ten tekst później, wszystko już wiecie. Ja, w tym momencie, wiem tylko jedno: zaskoczenia żadnego nie było, nie ma i nie będzie. Udowodniły to wyniki pierwszej tury. Mówiąc krótko: Polacy sami wybrali i sami za to zapłacą. Historia kołem się toczy i to koło bezlitośnie miażdży. Szkoda, że za głupotę rodziców zapłacą nie tylko ich dzieci, ale jeszcze prawnuki owych dzieci. Potencjalnych, bo demografia kuleje i może być, że niedługo nie będzie komu płacić. Tak czy inaczej, panuje tak zwana cisza wyborcza i z tej okazji warto porozmawiać o czymś zupełnie innym. Jako że jest pierwszy czerwca, czyli Międzynarodowy Dzień Dziecka, proponuję porozmawiać o dzieciach. Historia się zaczyna Zaczyna się tak: kupiłem synkowi kosz (taki do koszykówki) na urodziny. Co prawda syn urodził się w sierpniu, ale wyraził chęć otrzymania wcześniejszego prezentu („bo inaczej st...

Piętnasty maja: trzy dni przed Godziną W

Dziś 15 Maja. Dzień, jak każdy inny, bo w gruncie rzeczy wszystkie dni są podobne. Kto, poza tymi, którzy mają dziś urodziny, wie, co zdarzyło się piętnastego maja? Bo przecież coś musiało, prawda? Wynika to z czystej i logicznej matematyki: ludzkość istnieje już długo, a dni w roku jest tylko 365. Siłą rzeczy coś ważnego musiało się wtedy wydarzyć. Chcecie wiedzieć, co? Anne Boleyn Dnia 15 maja Anno Domini 1536 Anne Boleyn, druga żona Henryka VIII została skazana w procesie, w którym zarzucano jej między innymi cudzołóstwo, kazirodztwo z jej bratem Jerzym i zdradę stanu (spisek mający na celu zabicie króla). Matka Elżbiety I i królowa Anglii cztery dni później zostanie ścięta. Jakie to ma dla nas znaczenie? W sumie niewielkie. Jest to jeden z tych licznych przypadków, gdy psychopatyczny kretyn robił to, co mu się podobało w imię swoich własnych, dziwacznych i niezrozumiałych celów. Robił to tylko dlatego, że mógł. A mógł, bo miał władzę, z której korzystał w nie mniejszym stopniu, niż...