Przejdź do głównej zawartości

Układ Warszawski: Reaktywacja

Piętnastego maja 2024 miał miejsce zamach na premiera Słowacji, Roberta Fico. Premier na szczęście przeżył i został już nawet wypisany ze szpitala. Brawo, panie Fico! Szybkiego powrotu do całkowitego zdrowia i uważaj pan na siebie! Bo ciągle może być różnie! 

Do zamachu doszło tuż po zakończeniu wyjazdowego posiedzenia słowackiego rządu w miejscowości Handlová. Premier podszedł do zgromadzonych tam ludzi, aby się z nimi przywitać i wtedy padły strzały. Poważnie ranny w brzuch i klatkę piersiową Fico został przewieziony do szpitala w Bańskiej Bystrzycy, gdzie przeszedł dwie operacje. Jego stan jest stabilny.

Zamachowiec

Zamachowcem okazał się jakiś dziwny dziadek, ni to poeta, ni to ochroniarz, a w gruncie rzeczy oszołom i bezrobotny. Momentalnie zaczęły się mnożyć różne teorie. Słowackie służby nie wykluczają wpływów zewnętrznych. Polskie media nie wykluczają wpływów rosyjskich. Dowodem na to mają być kontakty zamachowca z organizacją „Słowaccy poborowi”, „która na swoich profilach w sieciach społecznościowych przedstawiała go jako pisarza i felietonistę. Publikowała także jego teksty, w których krytykował on migrantów oraz państwo słowackie i wyrażał poparcie dla organizacji. "Słowaccy poborowi" byli niezarejestrowaną organizacją paramilitarną charakteryzującą się prorosyjską orientacją”, pisze Business Insider.

Ja nie wykluczam martwicy mózgu u sporej części tak zwanej ludzkości. Dla jasności – również nie wykluczam ingerencji z zewnątrz. Pomija się u nas na przykład to, że zamachowiec Juraj C. miał ukraińską kobietę, nie wiem, czy była to jego żona, czy konkubina, która opuściła ojczyznę po rozpoczęciu wojny, a wcześniej była związana z Majdanem. Można w sieci obejrzeć film, na którym Juraj aktywnie demonstruje, krzycząc, że sława Ukrainie i gierojom. Mówienie, że robi to z podszeptu Rosji, świadczy o poważnej umysłowej zaćmie.

Tymczasem w raporcie poświęconym próbie zamachu na słowackiego premiera opublikowanym przez Służby Wywiadu Zagranicznego Rosji czytamy, że „w sytuacji, gdy elity liberalno-totalitarne [zachodnie] nie są w stanie utrzymać swojej hegemonii «metodami cywilizowanymi», przechodzą do jawnego terroryzmu wobec swoich przeciwników”. Czyli zwyczajowa propaganda i typowe Ruskie bajdurzenie.

Sobota, 20 stycznia 2024

Tego dnia Robert Fico udzielił wywiadu na antenie słowackiego radia publicznego. Nawet w Interii można było przeczytać, co następuje:

„W trakcie rozmowy pokusił się o wiele niepopularnych na zachodzie stwierdzeń w odniesieniu do Ukrainy. Jego zdaniem to państwo "co najmniej od 2014 r., od Majdanu, jest pod totalnym wpływem i kontrolą USA". Premier Słowacji ocenił, że Ukraina jest jednym z najbardziej skorumpowanych państw na świecie, a wykorzystanie wsparcia z Zachodu budzi kontrowersje, nie wiadomo bowiem, ile pochodzących z międzynarodowej pomocy pieniędzy tam “znika".

„Czego oni oczekują, że Rosjanie opuszczą Krym, Donbas i Ługańsk? To nierealne – mówił w wywiadzie radiowym premier Słowacji Robert Fico. Zdaniem polityka nie ma możliwości militarnego zakończenia wojny, a ceną pokoju dla Ukrainy będzie oddanie części terytorium. Zapowiedział też, że podczas środowego spotkania z szefem rządu w Kijowie przekaże, iż jest przeciwnikiem przystąpienia Ukrainy do NATO”.

Europarlament

Słowacki eurodeputowany Milan Urik mówi o tym, że Europa patrzy, jak Słowianie zabijają się nawzajem i mówi wręcz o sportowym zainteresowaniu konfliktem Ukraińskim. Wzywa do zaprzestania dostaw sprzętu wojennego na Ukrainę. „Powinniśmy wzywać do pokoju, a nie wysyłania jak największej ilości broni”.

Mirosław Rada, kolejny europoseł ze Słowacji. Piękne wystąpienie, ciągle do znalezienia w internecie. Tłumaczenie niestety własne, bo gość mówi po słowacku, ale szczerze powiedziawszy, każdy Polak wszystko z tego zrozumie.


„Przestańmy popierać i pomagać w zabijaniu Słowian. Bo jak nie przestaniecie, może się stać, że my Słowianie się zbierzemy i powstaniemy, jak brat z bratem i z zachodniej Europy zrobimy trawnik. Od Tatr i Szumawy, aż po kanał La Manche, trawnik. I wierzymy, że tego nikt nie chce. Wojna na Ukrainie to problem USA, a UE jest wasalem USA. Zacznijmy tu normalnie funkcjonować, bez Amerykanów i przestańmy zabijać ludzi”.


Tyle z Brukseli. Rzeczy, o których w polskich mediach nie przeczytacie. Można to spokojnie znaleźć w internecie, linków nie podaję, bo gdzieś zapodziałem.

A podobno mówi się, że na wojnie zginęło już około miliona ludzi. Nie zgadzam się. Uważam, że samych Ukraińców zginęło dobrze ponad milion. Do tego Rosjanie. Czyli, inaczej mówiąc, zginęło sporo Słowian.

Układ Warszawski: Reaktywacja

Czytając to wszystko, zamarzyło mi się coś w stylu reaktywacji Układu Warszawskiego. Wiem, wiem. Skompromitowana u nas instytucja, ale pomyślcie tylko, co by mogło z tego być!

Bo przecież jest tak. Kto dostarcza broń na Ukrainę? Anglosasi, Frankowie i Germanie. A kto ginie i jest demolowany? Słowianie! Tyle się mówi o „proxy wojnie” USA z Rosją. Biją się, nienawidzą, zwalczają, każdy w imię własnych interesów. A z nas próbuje się zrobić (słynne już określenie) „zderzak strategiczny". Bo Rosja nam zagraża. Tyle tylko, że Rosja ani do Paryża, ani do Madrytu nie dojdzie. Ani nawet pewnie do Berlina. Rosja tego nawet nie chce. Nie ma po co tam iść. Nie ma też powodu, żeby zajmować Warszawę, bo nikt nie da rady okupować terytorium, mając przeciw sobie trzydzieści siedem milionów potencjalnych partyzantów.

Słowiańszczyzna zawsze była cierniem w tyłku Europy tak zwanej zachodniej. Zawsze na nich patrzyliśmy z zachwytem, a oni zawsze nami pogardzali. My chcieliśmy być „zachodem”, podczas gdy oni nigdy nas za równych sobie nie uważali. Dla nich zawsze będziemy gorsi. Do Unii przyjęli nas też tylko dlatego, że chcieli mieć napływ dobrych, białych pracowników, a przy okazji otworzyć nasze rynki na swoje produkty. Nigdy odwrotnie, bo gdy próbujemy podskakiwać, to nas od razu dociskają. Mało razy nas Zachód zdradził, czy wykorzystał? Oszukał i okłamał? A my ciągle na nich patrzymy i oczy nam łzawią. Tak bardzo chcemy należeć.

Silna, bogata i dumna

Wyobrażam sobie, że Słowianie się jednoczą. Nie po to, żeby z kogoś zrobić trawnik. My nie jesteśmy z natury agresywni. Zrobili nas takimi. Historycznie patrząc, Słowianom nie bardzo zależy na ekspansji, natomiast cały czas skupiają się na obronie przed bardziej agresywnymi nacjami.

Przecież możemy się zjednoczyć. Nawet nie bardzo jako Słowianie. Właśnie jako taki niegdysiejszy Układ Warszawski. Wyobraźmy sobie kraje byłego Bloku Wschodniego. Czyli Słowiańszczyzna, plus Bułgaria, Rumunia, Węgry. Oczywiście całe Bałkany, do tego mogą wejść kraje takie jak Mołdawia i kraje Bałtyckie. A niech tam, nawet i Ukraina, jeśli przeprosi za co trzeba, przestanie się wywyższać, wywali czarno-czerwone flagi, przemianuje niektóre ulice i przestanie rozkradać to, co za darmo dostaje. Teraz jeszcze tylko należy zerwać krępujące nas więzy i pokazać palec okupantowi, w czym Polacy są przecież zaprawieni. Potem wypadałoby odnowić dobrosąsiedzkie stosunki ze Wschodem. Z tymi, którzy mają tanie surowce w pełnym asortymencie (i ciągle nas mimo wszystko lubią) i z tymi, którzy są fabryką świata, z której można bezpośrednio czerpać za cenę przysłowiowej miski ryżu. Bo oni, jedni i drudzy, wbrew temu, co się nam wmawia, nie chcą z nikim walczyć. Oni chcą robić interesy i spokojnie żyć. 

Nowy Układ Warszawski, jako przeciwwaga dla Unii Europejskiej. Silna Europa Centralna i Wschodnia. Silna, bo ma mądrych i pracowitych mieszkańców, którzy właściwie postrzegają swoje miejsce na kontynencie. Bogata, bo siedzi na wszelkich naturalnych bogactwach i na żyznej ziemi, która jest w stanie wszystkich wykarmić. I dumna, bo każdy kraj wie, jak ważna jest jego historia i tożsamość, a jednocześnie zdaje sobie sprawę, jak wiele wnosi do społeczności. Nowy Układ Warszawski, wyznający te same wartości i patrzący na innych z tego samego poziomu. Nigdy parias i nigdy zakompleksiony sługa. Do takiego Układu inne narody będą ustawiać się w kolejkach. Każdy będzie chciał żyć w świecie, w którym wartości jednoczą ludzi i gdzie pokój i dobrobyt definiują szczęście. Oczywiście pod warunkiem, że taki ktoś dostosuje się do naszych wartości, zamiast oczekiwać, że to my dostosujemy się do niego.

Piękny to sen, ale i pięknie jest dobrze śnić. Nie jest to wcale takie nierealne, ale cholernie trudne do spełnienia w świecie, w którym wmawia się nam, że człowiek człowiekowi powinien być wilkiem.

Co ciekawe, ludziom wmawiają to właśnie wilki.



Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Wypoczyn

Wróciliśmy z wakacji. Jak wspominałem wcześniej, w tym roku gościł nas Sopot, czyli niekwestionowana perła Bałtyku. Fajne były wakacje. Trzy tygodnie zleciały bardzo szybko. Nawet nie trzy, bo przecież droga sporo zajmuje. Obliczyłem, że w obie strony siedziałem za kółkiem w sumie 48 godzin. Dużo, ale mimo wszystko było warto. Podróż samochodem z Belgradu do Sopotu, nawet z jednym noclegiem po drodze, to wyczyn. W dodatku z jakichś dziwnych powodów zajmuje o wiele dłużej, niż pokazuje Google Maps. W ogóle, według mnie, wakacje, jeśli jedzie się na nie z małymi dziećmi, to dla rodziców trochę koszmar. Zorganizuj wszystko, spakuj, upchaj w samochodzie, a potem jedź dwanaście godzin, gdy z tylnego siedzenia słyszysz tylko wrzaski, kłótnie i narzekanie, że tyle to trwa, bo małe nie patrzą na to, że jadą jako pasażerowie i tylko czekają, aż zatrzymasz się po drodze w McDonaldzie. Dalej jest tak samo. Wypakuj, ułóż w szafach i biegaj, dbaj, organizuj i płać za każdą fanaberię, zmieniaj im ga...

Odzależnienie

Pamiętam, te czasy, gdy zakładałem sobie pierwsze konto mailowe. Dawno temu to było, gdy internet był już poniekąd powszechny, ale ludzie jeszcze nie do końca wiedzieli, jak i po co z niego korzystać. Tak samo było z pocztą elektroniczną. Wszyscy zakładali konta, ale nikt do nikogo maili nie pisał. Świat dopiero zaczynał się zmieniać. Ludzie mieli telefony Nokia, cierpliwie stukali do siebie esemesy i grali w węża. Od samego początku byłem „człowiekiem Interii”. Oprócz tego były jeszcze dwa główne portale: WP i Onet. Teraz jest ich cała masa, wszystko i wszyscy mają swoje strony, ale jeśli chodzi o internetowe miejsca typu „1001 drobiazgów”, ciągle, już od tylu lat, najbardziej liczą się te same trzy. Lubiłem Interię. Tam miałem konto, tam czytałem wiadomości „z kraju i ze świata”. Zawsze wydawała mi się lepsza od innych, choć to kwestia gustu, sensowniej ułożona i bardziej przejrzysta, z lepszą, czytelniejszą strukturą. Nawet teraz tak jest. Wszystko ma tam swoje miejsce, podczas gdy ...

Radość nieszczególna

Mamy oto środek czerwca. Piękny to czas, pod wieloma względami, choć pod innymi jest to czas typu „na dwoje babka wróżyła”. Jedni się szczerze cieszą, inni cieszą się nieszczególnie. Gdy byłem młody, uwielbiałem środek czerwca. Ten powiew radości, gdy nie jest ważne, jakie będą oceny na świadectwie, nie jest ważne, ile starzy będą o nie sapać, bo wakacje za pasem. A wakacje, wiadomo, szał i luzik. Teraz, gdy jestem dużo starszy, wiem, że moje dzieci tak samo do tego podchodzą, bo cały czas pytają, ile jeszcze do końca szkoły. Ja, jako rodzic, truchleję. Dla mnie wakacje to taki mały, osobisty koszmar, gdy mam całą trójkę na łbie od rana do wieczora, bo przecież wiadomo, że jedyną radością z posiadania dzieci są te krótkie momenty, kiedy są w szkole. Gdy są w domu, wszystko idzie inaczej. Kiesyś to się działo! Gdy wybrzmi ostatni dzwonek, człowiek był wolny. Wszyscy stawaliśmy się wtedy wolnymi ludźmi, teoretycznie uwolnionymi od okowów, choć w praktyce wielu z nas musiało wtedy jeździć...

Stado szaleńców

Napiszę dziś coś o wariatach. O niebezpieczeństwach. O głupcach. Napiszę też o zwierzętach, bo to wszystko się jakoś dziwnie łączy. Czemu niby nie porozmawiać o szaleństwie? Czemu nie zastanowić się, jak go wyeliminować? Wiecie, jak obecnie wygląda Polska? Mamy 460 posłów i 100 senatorów. To władza tak zwana ustawodawcza. Do tego dochodzi rząd i prezydent, czyli władza wykonawcza. W obecnym rządzie mamy ponad 100 ministrów i wiceministrów, do tego dochodzą jacyś dyrektorzy. Celowo nie wspominam reszty partyjniaków i administracji niższego szczebla, bo ci akurat niewiele mogą; są tylko po to, żeby wykonywać i wdrażać. Dlaczego o tym mówię? Bo to wszystko mniej niż tysiąc ludzi. W kraju, który liczy ponad trzydzieści siedem milionów. Załóżmy, że to mniej więcej trzy tysięczne procenta, mniej więcej. Niewiele, prawda? Mówi się też, że w Polsce jest około 200 tys. członków różnych partii politycznych. To mniej więcej pół procenta całości. Też jakoś tak mało. Dlaczego o tym mówię? Dlatego, ...

Podróż w czasoprzestrzeni

Kilkakrotnie już, pisząc o Serbii, wspominałem, że jest to kraj pełen swoistych dziwactw. Niby nic, bo każdy kraj i każdy naród ma swoją specyfikę, która często jest mniej lub bardziej dziwaczna dla innych. Jest rzeczą całkowicie naturalną, że patrzymy na innych przez pryzmat stereotypów, uprzedzeń i własnego, lepszego od innych (bo podszytego narodowym poczuciem wyższości) światopoglądu. Te rzeczy z czasem tonują się i pozwalają spojrzeć na świat bardziej obiektywnie, na co wpływ ma wiele czynników, między innymi podróże, które podobno kształcą, choć przecież wiadomo, że kształcą tylko inteligentnych, bo głupim i tak nic i nigdy nie pomoże. Serbia ma swoje dziwactwa Niektóre mniej, niektóre bardziej odjechane. Serbowie, co ciekawe, patrzą na swój kraj dość bezkrytycznie. Oczywiście widzą biedę, korupcję, sprzedajnych polityków, są świadomi wszędobylskiego nepotyzmu i pewnej kastowości. Jednocześnie są dumni ze swojego kraju i z tego, kim są. Tam, gdzie inni widzą szarą biedę, śmieci i...